تاثیر افزایش نسبتهای مختلفی از کمپوست بهسازی شده حاصل از زباله شهری به محیط کشت بر روی برخی از صفات کمی گل بریده داودی گل درشت

به منظور بررسی افزایش نسبتهای مختلف کمپوست زباله شهری به محیط کشت و تاثیر آن بر روی برخی از شاخص های رشدی گل داودی، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور (آب آبیاری و محیط کشت) و چهار تکرار با طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. در این تحقیق صفات وزن تر ساقه و گل، وزن خشک ساقه و گل، تعداد ساقه، ارتفاع گیاه، قطر گل، غلظت منیزیم، آهن، روی، منگنز و مس مورد اندازه گیری و بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که دو سطح فاکتور آب آبیاری (آب معمولی و آب اسیدی) هیچگونه تاثیر معنی داری بر صفات مورد اندازه گیری نداشتند. در حالیکه سطوح مختلف فاکتور محیط کشت (صفر، 30، 60 و 100% کمپوست) با هم اختلاف معنی دار داشتند. جداول مقایسه میانگین نشان داد که تیمار 60% کمپوست بیشترین تاثیر را بر کلیه صفات گلخانه ای و آزمایشگاهی داشته است. همچنین تیمار 30% کمپوست نیز گر چه پائین تر از تیمار 60% کمپوست قرار داشت ولی این تیمار نیز تاثیر معنی داری بر افزایش صفات داشت و تیمارهای صفر و 100% کمپوست نیز در یک سطح قرار داشتند. بطور کلی، چنین نتیجه گیری می شود که چون اختلافی بین تیمار آب معمولی و آب اسیدی نمی باشد می توان از آب معمولی در آبیاری گل داودی استفاده نمود. همچنین از کمپوست همراه با محیط کشت، به نسبتهای 30 و 60% کمپوست و مابقی محیط کشت، می توان در پروش گل داودی استفاده نمود.